Introwersja i ekstrawersja to pojęcia służące do opisu osobowości. Choć są to terminy często stosowane na co dzień, nie zawsze są poprawnie rozumiane. Warto więc bliżej przyjrzeć się ich definicji, w czym pomoże ten wpis.
Introwersja i ekstrawersja – chodzi o energię
Często spotkać można się z przekonaniem, że introwersja to synonim nieśmiałości. Z kolei ekstrawertycy powinni być zawsze otwarci i przebojowi. Ten tok myślenia sugeruje, że oba pojęcia powiązane są z naszym stosunkiem do innych ludzi. Nie jest to jednak prawdą. Twórca terminów, Carl Gustaw Jung, odróżnił obie postawy od siebie opierając się na kierunku energii psychicznej.
Co to oznacza w praktyce? Chodzi o to, że introwertyk kieruje swoją energię bardziej na świat wewnętrzny, tj. swoje emocje, przemyślenia, procesy psychiczne. Ekstrawertyk z kolei kieruje swoją energię i uwagę na zewnątrz. To właśnie w zewnętrznej rzeczywistości znajduje on więcej ciekawszych dla siebie bodźców.
Introwersja i ekstrawersja a rola biologii
Od czego zależy występowanie danej postawy u konkretnej osobie? Dużą rolę odgrywa w tym biologia. W mózgu znajduje się struktura, która nazywa się tworem siatkowatym. Okazuje się, że u introwertyków szybciej ulega ona pobudzeniu. Przeciwna sytuacja jest u ekstrawertyków – poziom aktywacji tworu siatkowatego jest obniżony. Oznacza to, że ekstrawertycy potrzebują intensywniejszych bodźców, by zaktywizować tę strukturę, podczas gdy na introwertyka działają stymulująco nawet małe bodźce.
To właśnie tłumaczy dlaczego introwertycy preferują spokój i ciszę. Zgiełk i natłok wydarzeń zwyczajnie ich męczy, muszą więc częściej od niego odpoczywać, aby zregenerować się i obniżyć poziom pobudzenia. Z kolei ekstrawertycy szukają okazji, by swój poziom pobudzenia podnieść. Stąd aktywny tryb życia, częste przebywanie wśród innych ludzi i duża tolerancja dla hałasu czy ogólnie pojmowanego chaosu.
Introwersja, ekstrawersja oraz… ambiwersja
W jednym z wcześniejszych wpisów nt. normalności pokazywałam, że w psychologii nie da się podchodzić do wielu kwestii zerojedynkowo. Podobnie jest z introwersją i ekstrawersją – należy je postrzegać w kategoriach kontinuum.
Nie ma osób, które byłyby jednoznacznie introwersyjne lub ekstrawersyjne – możemy przejawiać cechy charakterystyczne dla obu tych postaw. To dlatego wyróżnia się również ambiwersję. Okazuje się, że nie brakuje osób, u których występuje równowaga cech introwersyjnych i ekstrawertycznych. Jest to z pewnością korzystna dla nich sytuacja, gdyż są one bardziej elastycznie w swoich zachowaniach.
Introwertyk może być duszą towarzystwa i uwielbiać ludzi. Często zresztą bywa, że to właśnie introwertycy wybierają zawody społeczne. Z kolei ekstrawertyk może kochać książki i mieć wiele ciekawych przemyśleń. Idea introwersji i ekstrawersji dotyczy przede wszystkim kierunku energii. Mówiąc o osobowości, trzeba mieć na uwadze jak bardzo jest to skomplikowany konstrukt i jak wiele składa się na niego czynników. Pojęcie introwersji i ekstrawersji jest więc rodzajem uproszczenia – warto mieć to na uwadze!