Wielu z nas myśli o relacjach w kategoriach poświęcania się. Jest w tym sporo racji. Rodzic poświęca czas swojemu dziecku, a partner może poświęcić miejsce zamieszkania, aby dzielić codzienność z ukochaną w jej mieszkaniu. Trzeba jednak mieć na uwadze, że zbyt duża skłonność do poświęceń wcale nie jest wskazana.
Poświęcanie się a miłość
Bycie w relacji z drugą osobą wymaga niekiedy poświęceń. Czasem więcej się daje, niż bierze. W bliskie związki nie zawsze cechują się w tym zakresie równowagą. Najważniejsze to być świadomym, że widzimy sens naszych decyzji i działań. O ile poświęcanie się jest czasem uzasadnione i zrozumiałe, są osoby, które robią to permanentnie. Mogą one wręcz zakładać, że bez poświęceń nie ma miłości. Równocześnie powoduje to frustrację i poczucie niesprawiedliwości. Dlatego tak ważne jest, aby jednak pamiętać o swoich o potrzebach.
Poświęcanie się jako wzorzec kulturowo-religijny
Każda relacja powinna być oparta na zdrowych granicach. O ile związki wymagają kompromisów, dobrze jest szukać w tym zakresie balansu. Są jednak osoby, które wchodzą w relacje z założeniem, że muszą się poświęcać. Jest to silnie zakorzeniony w wielu z nas wzorzec kulturowy i religijny. Wystarczy popatrzeć na postać Jezusa, który poświęcił się dla ludzkości i mówił o nadstawianiu drugiego policzka. Przekonanie o konieczności poświęcenia się jest szczególnie silne u kobiet. Wynika to z naszej burzliwej historii, kiedy mężczyźni walczyli w wojnach i powstaniach, podczas gdy kobiety robiły wszystko, aby wychować dzieci i przetrwać. Mężczyźni często poświęcali więc swoje życie i zdrowie, a kobiety – osobiste szczęście. Mimo że czasy się zmieniły, wiele kobiet wciąż postrzega się w kategoriach strażniczek domowego ogniska. I to się nie dla nich najbardziej liczy. Poświęcają wiele, choć mogłyby zadbać o siebie. Nie pomagają także filmy czy książki, w których miłość pokazywana jest w kategoriach poświęceń.
Kiedy inni są ważniejsi
Zbyt duże poświęcanie się osadza się na cichym założeniu, że inni się ważniejsi niż ja. To może wynikać po części ze wzorców kulturowych i rodzinnych, ale też z poczucia niskiej wartości. Niektórym osobom wydaje się, że bez poświęceń nie będą one zasługiwać na miłość. To jednak duży błąd. Zdrowa relacja jest wtedy, kiedy obie osoby podejmują wysiłek i są zdolne do kompromisów. Mimo szczerych uczuć i przywiązania do drugiej osoby trzeba także dbać o siebie i swoje potrzeby. Związki mają nam pomagać rozwijać się, a nie nas ograniczać.
Negatywne skutki poświęcanie się
Osoba, która się za bardzo poświęca, na ogół czuje się sfrustrowana i nieszczęśliwa. Co ciekawe, jej wysiłki często nie są doceniane przez drugą osobę. Może ona przyjmować to, jako coś naturalnego. Jeśli tak jest, możemy podejrzewać, że taka osoba ma egoistyczne usposobienie. W wielu przypadkach poświęcanie się jest jednak odbierane przez drugą osobę jako ciężar. Coś, co wywołuje poczucie powinności lub poczucie winy. Zacierają się granice, rodzi się także frustracja u tej drugiej osoby. W końcu ona też chciałaby coś dać – a często nie może.
Poświęcanie się w relacji rodzicielskiej
Szczególną sytuacją, wymagającą wielu poświęceń, jest przyjście dziecka na świat. Opiekunowie poświęcają swój czas, środki finansowe, energię. Rzeczywiście, przez wiele długich lat jest to bardzo niesymetryczna relacja. Rodzice powinni jednak dążyć do tego, aby mieć w swoim życiu miejsce także na inne aktywności i rozwój. Nie tylko pozwoli im to na wprowadzenie równowagi w życie. To również bardzo ważne dla dziecka, które uczy się od opiekuna, jak kochać i dbać o siebie. Rodzicielstwo pełne poświęceń bywa dla dzieci dużym ciężarem. Zdarza się, że rodzice wykorzystują to do manipulacji, mówiąc: „Tyle dla ciebie poświęciliśmy, a ty w zamian…” – takie postawienie sprawy jest jednak dla dziecka bardzo krzywdzące.
Miłość i bliskie relacje wymagają zawsze poświęceń. Trzeba jednak zadbać o zachowanie zdrowych granic. Na dłuższą metę rodzi to wiele problemów. Obie strony zdają się przegrywać na tego typu układzie. Każdy akt poświęcenia się musi być naszą świadomą i dojrzaną decyzją. Relacje tworzą ludzie, którzy mają swoje potrzeby, marzenia i plany. Podążanie za nimi pozwala czerpać więcej z życia. Pozwala także docenić relacje z innymi.